Do rezerwatu przyrody Grodzisko Runowo prowadzi ścieżka edukacyjna mająca swój początek przy miejscu postoju. Ścieżka wyposażona jest w tablice o tematyce przyrodniczo – leśnej, których treść ma na celu przybliżyć wiedzę dotyczącą m. in. funkcji lasu, sposobu odnawiania się lasu czy też dowiedzieć się co nieco o pracy leśnika.

Ścieżka biegnie wzdłuż rzeki Pogorzelicy i znajduje się na niej przystanek, gdzie możemy przysiąść, podziwiać otaczający krajobraz, posłuchać śpiewu ptaków i wsłuchać się w uspokajający szum przepływającej nieopodal rzeki.

Przed wejściem do rezerwatu znajduje się mapa z dokładną lokalizacją miejsca, w którym obecnie się znajdujemy.

Przez teren rezerwatu przebiega szlak udostępniony do ruchu pieszego ukazujący najurokliwsze miejsca grodziska.

Na ścieżce znajdują się 4 punkty przystankowe:

1) opis rezerwatu,

2) rzeka Pogorzelica i otaczająca roślinność,

3) kurhany,

4) grodzisko.

Przy wejściu na ścieżkę znajduje się tablica informacyjna o rezerwacie i grodzisku. Obok niej rośnie okazały dąb – pomnik przyrody, którego wiek szacuje się na ok. 330 lat (stan na 2020r.). U podnóża wzniesienia, po wschodniej stronie ścieżki można podziwiać jego strome stoki, porośnięte kwaśną buczyną niżową. Natomiast po zachodniej stronie ścieżki, w kierunku rzeki Pogorzelicy, można zaobserwować łęgi jesionowo-olszowe i miejscami wysięki, powodujące zabagnienie dna doliny.

Takie sąsiedztwo dwóch siedlisk leśnych obrazuje wpływ rzeźby terenu i stosunków wodnych na rozwój określonego typu siedliskowego lasu. Warto też zwrócić uwagę na różnice w runie leśnym obu typów siedlisk, a także odporność tych siedlisk na zmiany, jakie może wywołać człowiek.

Rezerwat „Grodzisko Runowo" i jego okolice najczęściej są odwiedzane przez dzieci i młodzież szkolną z pobliskiego ośrodka kolonijnego oraz turystów odpoczywających w okolicznych miejscowościach. Organizowane są tam zabawy połączone z poznaniem walorów historyczno-przyrodniczych terenu.

Historia Grodziska Runowo

„Grodzisko Runowo" jest wczesnośredniowiecznym zespołem osadniczym, złożonym z grodziska, osady i cmentarzyska kurhanowego, funkcjonującym od połowy IX wieku do pierwszej połowy XII wieku. Według badań archeologicznych zespół ten założono na reliktach osady należącej do grupy kaszubskiej ludności kultury łużyckiej (1200-650 lat p.n.e.).

Zespół osadniczy zajmuje powierzchnię 98 arów. Centralną jego część zajmuje majdan, podzielony na dwie części. Część zewnętrzna majdanu, wokół wałów, została zabudowana naziemnymi chatami zrębowymi o założeniu czworobocznym i powierzchni 25 m2 oraz domostwami zagłębionymi w ziemi o plecionkowej konstrukcji ścian. W domostwach tych mieszkała ludność służebna. W skład grodu wchodziły również urządzenia gospodarcze i pracownie rzemieślnicze, gdzie koncentrowało się rzemiosło i handel. Wewnątrz majdanu pozostawiono pusty plac.

Najwyższa i najszersza część wału, od strony południowej, pełniła funkcje „wału zaporowego". Umocnienia obronne miały najprawdopodobniej konstrukcję rusztową lub przysłupowo-hakową. Wały w trzech miejscach poprzerywane są bramami, a od strony zewnętrznej gród chroniony był suchą fosą o głębokości 4 m. W południowej części wzniesienia, u podnóża grodu, znajdują się trzy kurhany z pochówkami wspólnoty plemiennej. Kurhany mają regularny, okrągły kształt i otoczone są kamiennymi płaszczami i rowkami

Rezerwat „Grodzisko Runowo" położony jest w województwie pomorskim, powiecie słupskim, gminie Potęgowo, w nadleśnictwie Cewice. Według podziału fizycznogeograficznego (Kondracki 2000) obiekt zlokalizowany jest na Pojezierzu Wschodniopomorskim w północno-zachodniej części mezoregionu Pojezierza Kaszubskiego.

Jest to teren objęty ochroną archeologiczno-konserwatorską i wpisany do rejestru dóbr kultury. Został utworzony decyzją Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 21.09.1981 roku. Ochronie podlegają buczyny i łęgi, pomnikowe buki i dęby o obwodach przekraczających 3 metry oraz słowiańskie grodzisko wraz z osadą i cmentarzyskiem kurhanowym.

UWAGA: NADLEŚNICTWO CEWICE NIE PONOSI ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA BEZPIECZEŃSTWO OSÓB ODWIEDZAJĄCYCH OBIEKTY EDUKACYJNE NADLEŚNICTWA